ايمان ابوطالب عليه السلام

مشخصات كتاب

نوع: مقاله

پديدآور: طباطبائي، محمدحسين1281- 1360

مقدمه

در مجمع البيان در ذيل آيه "ثم لم تكن فتنتهم الا ان قالوا..." مي گويد: فتنه در اينجا به معناي معذرت است، و بر طبق همين معنا روايتي هم از امام صادق (ع) نقل شده. [1] . در تفسير قمي در ذيل جمله: "و هم ينهون عنه و يناون عنه..." گفته است كه بني هاشم همواره رسول خدا را ياري كرده و قريش را مانع مي شدند از اينكه به آن جناب آسيب رسانند، و در عين حال: " يناون عنه - از او دوري نموده و ايمان نمي آوردند" [2] . مؤلف: مضمون اين روايت قريب به مضمون روايتي است كه از عطا و مقاتل نقل شده كه: مراد از اين آيه ابوطالب عموي رسول خدا (ص) است، زيرا وي قريش را از آسيب رساندن به رسول الله (ص) بازمي داشت، و در عين حال از آن جناب و از ايمان به او هم دوري مي كرد. [3] . و ليكن سياق اين آيه با اين مطلب سازگار نيست، براي اينكه ظاهرش اين است كه ضمير به قرآن برمي گردد، نه به رسول الله، علاوه بر اينكه رواياتي كه از ائمه اهل بيت (ع) در خصوص ايمان ابوطالب وارد شده، بسيار زياد است.

روايات و شواهدي در مورد ايمان جناب ابوطالب

در مجمع البيان مي گويد: اجماع اهل بيت (ع) بر ايمان ابوطالب به ثبوت رسيده، و اجماع آنان حجت است، براي اينكه آنان يكي از دو ثقلي هستند كه رسول الله امت را امر به تمسك به آن دو كرده و فرموده است: "ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا - مادامي كه تمسك كنيد به آن دو، هرگز گمراه نمي شويد". [4] . روايت عبدالله عمر هم دلالت